Animacje « startup-sequence.pl

Moodsplateau – Scene is

nadał: g

… dead? To wiadomo, a poza tym jeszcze parę detali o scenie w demie czasu nierzeczywistego z TRSAC 2013

Future Crew – Second Reality

nadał: g

Second Reality to pecetowy klasyk z 1993 roku. Trochę inspirowany Desert Dreamem ale to nawet fajnie. Aby przypomnieć je teraz powody są 3:

właśnie stuknęło 20 lat od wydania dema na Assembly w 1993 roku, które to nieodzownie zwyciężyło w kategorii PC Demo
chłopaki z FC udostępnili z tej okazji kody źródłowe dema. Jak ktoś ma ochotę pogrzebać to może na legalu i do woli https://github.com/mtuomi/SecondReality
do rocznicowej celebracji dorzucił się vikingerik kucykowatą i zaskakująco zabawną wersją, a skoro tak to wrzucimy sobie ten oraz pozostale remiksy i przeróbeczki, których Second Reality doczekało się kilku.

Second Reality (1993)

Second Realipony (2013)

Smash Designs & The Obsessed Maniacs – Second Reality 64 (1997) czyli wersja na C64

Never – Real Reality (1999) – tym razem parodystyczna animacja

Zon@ Neutr@ – Zecond Re@lity (2001) – podobnie jak wyżej ale na wyższym poziomie absurdu (jakby to ująć… „‚Be Kind – Rewind’ „)

Na dokładkę „Second Reality – Making of”

Alcatraz – Odyssey (1991) & Odyssey Remake (2008)

nadał: g

Kosmiczna Odyseja z 1991 roku to demo, które w całości zmęczyłem raz w życiu i to dość niedawno. W czasach swojej świetności szkoda było mi na nie dyskietek, a gapienie się przez pół godziny na latające wektorki też nie zachęcało. Chociaż w demku poza nimi jest sporo calkiem fajnej grafiki oraz różnych modułków, które w sumie tak sobie do siebie pasują – czasami siędzą „w treści” lepiej, a czasem gorzej. Na plus na pewno można autorom z grupy Alcatraz zaliczyć próbę wykorzystania efektów do przedstawienia jakiejkolwiek spójnej historii, natomiast jej rozwleczona forma nie tworzy żadnego napięcia i można się spokojnie przespać podczas seansu. Na dopracowanie samych efektów też zabrakło paliwa.

Ciekawostką jest, że to demo zajęło pierwsze miejsce, na pierwszym The Party w 1991 roku, zrzucając na drugie miejsce „Hardwired”. Nie wiem w jakiej kolejności prezentowane były dema ale niewykluczone, że po pokazie Odysei wszyscy już spali i nikt nie miał siły głosować na The Silentsów ;). To demo zwróciło także uwagę na palącą potrzebę wprowadzenia ograniczenia czasowego dla dem pokazywanych podczas demo compo.

Nie znam twardziela, który by to demo obejrzał od poczatku do końca (a w każdym razie nikt mi się nie chwalił ale jak się pochwali to chętnie postawię browara za popełnienie kosmicznej straty czasu ;>) ale dzisiaj z błogosławieństwem technologicznym można sobie oglądać je na raty i cierpienie podzielić na mniejsze porcje :>. Nie jest to też najdłuższe amigowe demo, dłużej trwa choćby Leeds Spreading Division ? Jesus On E?s, lecz ono jest wizualizatorem muzyki raczej, a nie żadnym ‚story’ więc w swoim typie Odyssey na pewno ustanawia jakiś rekord. Nie kojarzę też w tej chwili bardziej ‚pojemnego’ dyskietkowo dema (5 sztuk)

Alcatraz – Odyssey (1991)

A poniżej, śmiała i udana próba stworzenia bardziej uwspółcześnionego remake’u autorstwa Mata Recardo. Pare minutek wypadło i słusznie :)

Odyssey Remake (2008)

http://www.youtube.com/watch?v=8mBVdQDob4k

S001 – novelty flooding

nadał: g

1 miejsce na Edison 2012 party w kategorii Wild to animacja. Pozycja do kontemplacji trwania i przemijania.

novelty flooding from Jonas Holmer on Vimeo.

Primitive – I Want 9 Reasons

nadał: g

Czyli krótki film o aż 9 powodach dla których Amiga przedniejsza jest niźli kobiety ;) (…ponownie Fap).

Genesis Project – Another Invitro

nadał: g

1 miejce w Wild Compo na party Kindergarden 2012. Czy tu trzeba cośkolwiek komentować? Może tylko tyle, że lepiej późno niż wcale :>

The Silents – Global Trash 2

nadał: g

Oficjalna, zremasterowana wersja z oryginalnej taśmy (jak głosi info z kanału mikaelballe) z 1991 roku, jednego z pierwszych dem zaliczanych do kategorii Wild czyli w skrócie: sałatka z rave’owych abstrakcji wizualnych ze techno ścieżką dźwiękową Jespera Kyda.

Year6581 – Hyperspace

nadał: Slayer

Jak wiadomo retro komputery i demoscena stanowią pewien hermetyczny, undergroundowy świat. Ostatnio jednak na fali nostalgii „vintage computingu” owe oldskulowe klimaty zaczynają w niektórych środowiskach stawać się „trendi” i wracać do łask. Ale ja dziś niezupełnie o tym. Zawsze interesowały mnie sytuacje, gdy estetyka retro zbliża się, lub przekracza cienką linię łączącą ją z (pop)kulturą. Mam zamiar – od czasu do czasu – pochylić się na łamach ss właśnie nad tym zjawiskiem.

Dziś – trochę na rozgrzewkę – nieco jajcarski i kiczowaty, ale niepozbawiony pewnego uroku projekt Year6581 – czyli kolejny „zespół” inspirowany dźwiękami SIDa. Nie wiem dlaczego, ale jakoś tak skojarzył mi się ten utwór z aktualną aferą z ACTA :)

QubaHQ – AE64

nadał: g

Zdaje się, że samorzutnie zaingurował się nam tydzień z C64, który nie wiem ile potrwa ale jak widać passa jest jednoznacznie określona. W tym odcinku wideo inspirowane scenowymi wyczynami sklecone przez Polaka wizytującego tureckie 7DX party. Hm… ciekawe.

http://www.pouet.net/prod.php?which=58376

EvEnEmEnt – Slideshow Neuromancer’a/Skulls

nadał: g

W Internecie, jeśli dobrze poszukać, znaleźć można całkiem sporo ciekawych rzeczy. Niestety w praktyce bywa tak, że łatwiej znajdują nas śmieci rozrzucane wszędzie przez podstarzałe „dzieci neostrady”, które po dwóch dniach zna cały Internet, a o których TVN robi trzyminutowy materiał na lekkie zakończenie głównego wydania Faktów. To temat na zupełnie inną rozprawkę, którą pewnie prędzej czy później popełnię, niemniej narzuca się on sam, kiedy znajdując tak slideshow, który w sieci wisi od 2009, widzę, że ma on 81 wyświetleń (w tym ze 20 tych, które nabiły osoby, którym sam go pokazałem jakiś czas temu).

Nie ma co się rozwodzić, wracając do zasadniczego tematu, prezentowany dzisiaj film to animowany slideshow z rysunkami aktywnego niegdyś na scenie Neuromancera/Skulls z muzyką Dana (kiedyś z grupy Investation), czyli brygad z południowo-zachodniej okolicy naszego kraju, które swoją markę i uznanie kiedyś na scenie miały wyrobioną. Dziś taki slideshow to po prostu ładna laurka w przyzwoitym odschoolowym klimacie. A więc nabijajcie wejścia, a chłopaki się może trochę zdziwią i nieco ucieszą, że ktoś o nich sobie przypomniał, a blade ogień undergroundu nie zgaśnie przy oślepiającym świetle glitter’ów, virali i innych pierdół służących wyłącznie do marnowania mojego czasu.

ps: Na youtubowych kanałach Tomel78 oraz skullsdevelopcompany można znaleźć jeszcze kilka niezgorszych, trącących myszką od Amigi 500, animek niniejszej brygady.

Tekotuotanto -The Agony of an Artist –

nadał: Slayer

Nie przepadam za wild/crazy demami. Na polskich parties ciężko je nawet obejrzeć do końca, bo większość z nich wydaje się być klepana według jednego i tego samego schematu, czyli: 1. grupa kolesi jedzie się gdzieś napierdolić, 2. chleje sobie na umór, 3. potem traci kontakt z rzeczywistością i z tego właśnie powstaje film. Cóż, dla mnie ani to specjalnie zabawne, ani ciekawe. Ale cóż, niektórzy widocznie to lubią.

Na szczęście są jeszcze produkcje takie jak „The agony of an artist”. Ten „short wild” grupy Tekotuotanto, wydany kilkanaście dni temu na Alternative Party 2011, mimo, że też ociera się o motywy „butelkowe”, wykracza poza powyższy schemat. Z dystansem i słodko-gorzkim humorem stara się opowiedzieć o cierpieniach artysty. Ot, takie scenowo-współczesne „Cierpienia młodego Wertera” :)