A w Amiga Demo compo na Assembly 1993 wygrało co? Extension! Bardzo dynamiczne demko z , które ładnie chodzi na Amidze 500 ale jeszcze ładniej na Amidze 1200. Swoją dynamiczność czerpie mocno z jesterowatego soundtracku Jestera. Klasyka. Na jednej dyskietce.
|
||
|
Second Reality to pecetowy klasyk z 1993 roku. Trochę inspirowany Desert Dreamem ale to nawet fajnie. Aby przypomnieć je teraz powody są 3:
Second Reality (1993) Second Realipony (2013) Smash Designs & The Obsessed Maniacs – Second Reality 64 (1997) czyli wersja na C64 Never – Real Reality (1999) – tym razem parodystyczna animacja Zon@ Neutr@ – Zecond Re@lity (2001) – podobnie jak wyżej ale na wyższym poziomie absurdu (jakby to ująć… „‚Be Kind – Rewind’ „)
Na dokładkę „Second Reality – Making of” Z, mniej więcej, scenowych kompotów w programie pozycje mamy takie: Piątek:
Sobota:
(czas: GMT+2 thx2Tomoya) Więc jak ktoś ma ochotę coś upolować to jest szansa w okienku Pankracego poniżej. Poza compotami paru scenowców przeprowadza seminaria. Pełny program Assembly Summer 2013 znajduje się tutaj. W tym tygodniu party Assembly ma niezłą prasę. Serwis Pocketgamer.biz opublikował wywiad-kropelkę z Jussi Laakkonen’em (Abyss/Future Crew) na temat fińskich klimatów mobile-gamedevowych. Jussi przy tej okazji wspomina o roli demosceny i Assembly, party w którego organizowaniu i prowadzeniu pełni niepoślednią rolę od 1992 roku, w konsolidowaniu dzisiejszego środowiska twórców gier i oprogramowania w Helsinkach. Wywiad znajduje się pod adresem http://www.pocketgamer.biz/r/PG.Biz/Applifier+news/news.asp?c=49159 Tak, to nie żart. Wbrew obiegowej opinii, że dema nie służą do niczego, bo nie współpracują z padem/joystickiem, okazuje się, że demami można straszyć. No z tymi dziećmi to może trochę przesada, bo dorosłych też można. I tak to nieco z przymrużeniem oka czyni Tyler Durden na oficjalnym blogu firmy Kaspersky w tekście How Scary Can An Old-School Programmer Be?, ilustrując go obszernie produkcjami z Assembly. Na szczęście swoją wizję demosceny konkluduje pozytywną nutą :). A dzisiaj – wirtualna wycieczka po centrum miasta z Papą Smurfem. Jedna dyskietka DD, jedna Amiga – obraz jakości prawie FULL VHS, a i dźwięk nie gorszy od zajechanej taśmy (i mniej niż 70 KB po skompresowaniu). Niniejsze demko zajęło drugą lokatę w demo compo na Assembly w 1993 roku. Uległo jedynie Extension/Pygmy Projects. Ale zdeklasowało np.: Amnesty International :)
Kto, co z kim i kiedy sprawdzimy dokładniej na stronie http://awards.scene.org/awards.php?year=2011, natomiast poniżej krótka lista uhonorowanych nagrodą, wśród których nie zabrakło polskich produkcji:
Gratulacje!
Swego czasu można było wynaleźć całkiem sporo produkcji, które nie wpisywały sie w formułę typowych dem „o efektach”. Czasami oparte były one na pomyśle, czy też chęci wyrażenia poglądów lub zainteresowań lub idei niektórych członków grupy. Takim demem jest właśnie Amnesty International grupy Vectra, które zostało zaprezentowane podczas party Assembly w 1993 roku i zajęło na nim miejsce czwarte. Demku/slideshowowi przygrywa bardzo przyjemny i niezmiernie typowy dla ówczesnego scenowego stylu muzycznego utworek. Jakież wielkie zdziwienie wywołała u mnie produkcja Scoopex. Będąc na Breakpoint myślałem że się przesłyszałem. Exclusive dla nas słyszę po 5 latach z głośnika na party! Tak więc z ciekawości, które lepsze? Rays by Whelpz, Assembly 2000, 11th (sic! – patrz niżej) A dream 2 by Scoopex, Breakpoint 2005, 1st (sic!) Z perspektywy czasu walka o wydanie Rays na Assembly IMHO była jednak… błędem. Niewiele brakowało, a intro nie trafiłoby na compo – kto tam pamiętał o tym, że w Finlandii jest inna strefa czasowa i jak Cahir ukończył intro to już było po deadline. Ganja załatwił. Niestety, podczas projekcji na bigscreenie dźwięk odtwarzał się tylko z jednego kanału i całego zgrania z muzyką nie było widać (wedle relacji Ganji). Po obejrzeniu wyników party – załamka… Ale może jesteśmy lepsi od SCX. Sami oceńcie w komentarzach… Zastanawialiście się kiedyś jak powstawało demo, które rozwaliło gwiazdę? Nie? Więc możecie się już dłużej nie niezastanawiać. Twórcy z Nerve Axis, którzy szturmem wzięli co zostało ze sceny drugiej połowy lat ’90, wpuścili ekipę z kamerą w trakcie pracy nad Relic‚iem, ich ostatnim jak się okazało później demem, przy okazji opowiadając co nieco o niuansach powstawania i innych głupotach, które im w trakcie chadzały po głowach. Materiałowi dodaje dodatkowego uroku jakość kopii VHS piątego stopnia pokrewieństwa z oryginałem. Wracamy więc w ten sposób do 1998 roku, do grupy po której ślad w sieci zaginął http://nerveaxis.net/ ps: a na końcu hiddenpart z kuchni ;) …do kompletu dorzucam jeszcze trochę żywca… Perełka, która znalazłem w zbiorze Gorzygi. W niczym nie ustępuje Relicowi. Końcowa scenka z przelotem i odbiciami wody – prześliczna. A muzyka jakoś tak mi się kojarzy z Tintem/TBL-ów. |
||
|
Copyright © 2016 startup-sequence.pl - All Rights Reserved
Powered by WordPress & Atahualpa |
Znamy laureatów wyróżniających się produkcji scenowych w 2011 roku, czyli